6 Απριλίου 2014 - Ο έρωτας που ενώνει

6 Απριλίου 2014
Κυριακή της Οσίας Μαρίας της Αιγυπτίας 

Ο έρωτας που ενώνει

“Εγώ πραγματικά νομίζω ότι οι θεολόγοι θεωρούν ταυτόσημες τις λέξεις της αγάπης και του έρωτος ˙  γι΄ αυτό μάλιστα στα θεία αναφέρουν περισσότερο τον όντως έρωτα, εξ΄αιτίας της άτοπης αντιλήψεως εκείνων των ανθρώπων. Ενώ δηλαδή ο όντως έρως υμνείται, όχι μόνο από μας, αλλά και από τα ίδια τα Λόγια, θεοπρεπώς, τα πλήθη, μη μπορώντας να χωρέσουν το ενοειδές της ερωτικής θεωνυμίας, εγλίστρησαν όπως τους εταίριαζε προς τον μεριστό και σωματοπρεπή και διηρημένο έρωτα, που δεν είναι αληθινός έρως, αλλά είδωλο η έκπτωσις του όντως έρωτος˙ διότι το ενιαίο του ενός θείου έρωτος είναι αχώρητο στο νου του πλήθους. Γι΄ αυτό το όνομα τούτο του έρωτος, αν και θεωρείται από τους πολλούς ως απρεπέστερο, χρησιμοποείται επί της θείας σοφίας, για ν΄ ανυψωθούν κι΄ αναστηθούν στη γνώσι του έρωτος κι΄ έτσι ν΄ απαλλαγούν από την αντιπάθεια προς αυτό…..   Είναι δε και εκστατικός ο θείος έρως, διότι δεν αφήνει τους εραστάς ν΄ανήκουν στον εαυτό τους, αλλά στους ερωμένους….. Γι΄αυτό οι δυνατοί ερμηνευταί των θείων τον αίτιο των πάντων τον καλούν επίσης ζηλωτή, διότι παρέχει εφθόνως τον αγαθό έρωτα στα όντα, διεγείρει σε ζήλο την ερωτική του έφεσι κι΄αποδεικνύει τον εαυτό του ζηλωτή, ώστε και τα εφιέμενα αυτόν και τα προνοούμενα από αυτόν όντα να είναι άξια του ζήλου. Το εραστό και ο έρως ανήκουν ολότελα στο καλό και αγαθό, είναι θεμελιωμένα από την αρχή στο καλό και αγαθό, υπάρχουν και γίνονται για το καλό και αγαθό….. Τον έρωτα, είτε θείο είτε αγγελικό, είτε νοερό είτε ψυχικό είτε φυσικό τον ειπούμε, θα τον εννοήσωμε ως ενωτική και συναπτική δύναμι, που κινεί τα μεν υπέρτερα προς την πρόνοια για τα υποδεέστερα, τα ομόστοιχα πάλι σε κοινωνική αλληλουχία και τέλος τα κατώτερα σ΄ επιστροφή προς τα ανώτερα και υπερκείμενα.”

Άγιος Διονύσιος ο Αρεοπαγίτης
«Περί θείων ονομάτων» (Γ’ Κεφ.)
ΕΠΕ Φιλοκαλία

ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ