November 17, 2013 - Time, Death and our Personhood

17 Νοεμβρίου 2013 - Ο Χρόνος, ο Θάνατος, και το Πρόσωπό μας

17 Νοεμβρίου 2013

Ο Χρόνος, ο Θάνατος και το Πρόσωπο

«Ταύτῃ τῇ νυκτὶ τὴν ψυχήν σου ἀπαιτοῦσιν ἀπὸ σοῦ· ἃ δὲ ἡτοίμασας, τίνι ἔσται; (Λκ.12,20)

«Το πρόσωπο που «εξέρχεται του εαυτού του» απλώς και μόνο για να αποκτήσει  περισσότερα πράγματα, δεν προχωράει  προς τη ζωή αλλά μόνο προς τον θάνατο. Χρησιμοποιώντας τον χρόνο μόνο για να προάγει τον εαυτό του, ενισχύει την δική του ιδιοτέλεια. Ένας τέτοιου είδους  χρόνος, παραγεμισμένος από τον εαυτό μας, στην πραγματικότητα δεν αποτελεί πλέον το «μεταξύ» των ανθρώπινων προσώπων, πολύ δε λιγότερο το διάστημα που γεφυρώνει  το ανθρώπινο με το θείο Πρόσωπο. Ο χρόνος που ζούμε μέσα στην ιδιοτέλεια, μακριά  από τον Θεό , είναι απλώς χρόνος επίπλαστος, διότι δεν «εξερχόμαστε από τον εαυτό μας» προς ένα άλλο πρόσωπο. Ο χρόνος που απλά μεσολαβεί ανάμεσα σε ένα πρόσωπο και στα πράγματα εκείνα που το πρόσωπο αυτό θέλει να αρπάξει, ή ανάμεσα σε ένα πρόσωπο και στους διπλανούς του, πάνω στους οποίους το πρόσωπο αυτό θέλει να κυριαρχήσει και να εκμεταλλευτεί, στην πραγματικότητα δεν είναι κάν  χρόνος, είναι απλά  μία μετατόπιση μέσα στην έρημο του εαυτού μας, που οδεύει καταπάνω στον ολοκληρωτικό θάνατο.»

«Ο χρόνος είναι αληθινός και υπό αυτή την έννοια θετικός και δημιουργικός, μόνο όταν γίνεται κατανοητός ως ένα διάστημα στο οποίο τα πρόσωπα «εξέρχονται του εαυτού τους» για να συναντηθούν μεταξύ τους και σε τελευταία ανάλυση για να γνωρίσουν το Πρόσωπο του Θεού.»

π. Δημήτριος Στανιλοάε
από το βιβλίο
“Προσευχή και Ελευθερία –υπερβαίνοντας τη φύση και τον θάνατο”
Εκδόσεις «Εν Πλω», σ. 121-122