Κατ᾿ ἀρχὰς ἦτο οἰκία τοῦ μαγίστρου Ἀνθεμίου, πάππου τοῦ εἶτα γενομένου αὐτοκράτορος τοῦδυτικοῦ Ῥωμαϊκοῦ κράτους Ἀνθεμίου, τοῦ δολοφονηθέντος τῷ 472. Αὕτη διεσκευάσθη εἰς γηροκομεῖον μετ᾿ ἐκκλησίας. Τοποθετεῖται εἰς τὴν ὁμώνυμον συνοικίαν, ἥτις ἦτο εἰς τὸ δυτικὸν τῆς Πόλεως τμῆμα, πλησίον τῆς Μωκησίας κινστέρνης.
Ἱδρύθη παρὰ Στεφάνου παρακοιμωμένου τοῦ αὐτοκράτορος Μαυρικίου (450-457). Ὁ Στέφανος οὗτος τιμᾶται ὡς ἅγιος, ἑορταζόμενος τῇ 26ῃ Φεβρουαρίου. Σημειωτέον ὅτι εἶναι τὸ μόνον ἵδρυμα ὅπερ ἐλειτούργησε συνεχῶς ἕως τῆς ἁλώσεως (τελευταία μνεία τῷ 1446). Τὰ Ἀρματίου ἀναζητητέα εἰς τὸν Κεράτιον εἰς τὴν περιοχὴν τῆς Πλατείας Πύλης (σημερινοῦ Un Kapanı Kapısi).
Ἀναφέρεται ὅτι ἱδρύθη ὑπό τινος Ἀγάθης θυγατρὸς τοῦ πατρικίου Πέτρου. Γηράσασα ἐν παρθενίᾳ ὠνομάσθη Γηραγάθη. Τὰ συμβάντα μεταξὺ αὐτῆς καὶ τοῦ αὐτοκράτορος Κωνσταντίνου τοῦ Ε΄ (741-775) καταλιμπάνονται. ῎Εκειτο εἰς τὸ παλαιὸν Πετρίον, ἐπὶ τοῦ Κερατίου.
Ἱδρύθη ὑπὸ τοῦ πατρικίου Δεξιοκράτους ἐπὶ Θεοδοσίου Β΄ (408-450) καὶ ἐντὸς τῆς οἰκίας αὐτοῦ. Ἰθύνων νοῦς τοῦ ἱδρύματος τούτου ὑπῆρξε κατὰ τὸν Ζ΄ αἰῶνα ὁ Πατριάρχης Ἰωάννης ὁ Ε΄ (669-675).
Τοῦτο ἱδρύθη ὑπὸ Ἑλένης, συζύγου Κωνσταντίνου Ζ΄ τοῦ Πορφυρογεννήτου (913-959). Μετὰ τὴν ταύτης τελευτὴν ὁ αὐτοκράτωρ ἐχορήγησε προνόμια πολλὰ εἰς τὸ γηροκομεῖον τοῦτο κατοχυρωθέντα διὰ χρυσοβούλλου λόγου.
Ἄγνωστα ἐν πολλοῖς τὰ κατ᾿ αὐτό. Ὑπάρχει μόνον μία σφραγὶς τοῦ Θ΄ αἰῶνος. Ἔκειτο εἰς Προσφοριανὸν ἔνθα τανῦν ὁ σιδηροδρομικὸς σταθμὸς τοῦ Sirkeci.
Ὁ Ἀνώνυμος (ΙΔ΄ αἰών) εἰς τὴν Χρονικὴν αὐτοῦ Σύνοψιν γράφει: «Ἀλλὰ καὶ Εὐφρατᾶς οἶκον ἴδιον μέγιστον κατεσκεύασεν, ὅπερ ὕστερον γηροκομεῖον ἐχρημάτισε ἐν τῇ τοποθεσίᾳ τ+ Διμακέλλ., οὕτω του Εὐφρατᾶ καλούμενον ἕως του νῦν» (Κων/νου Σάθα, Μεσαιωνικὴ Βιβλιοθήκη Τόμος Ζ΄, 53). Ἔκειντο δὲ τὰ Διμάκελλα εἰς τὴν περιοχὴν τοῦ σημερινοῦ Κοντοσκαλίου (Kumkapı).
Γνωστὸν μόνον ἔκ τινος δικαστικῆς ἀποφάσεως. Ἀκαθόριστος καὶ ἡ τοποθεσία. Ἴσως ἐγειτνίαζεν ἢ ἦτο ἵδρυμα τοῦ ναοῦ τοῦ Προφήτου Ἠλιοῦ τοῦ ὄντος ἐν τῷ Πετρίῳ.
Οὗτος, ὁ τοῦ Εὐβούλου ἀδελφός, ἦν ἐν τοῖς χρόνοις Ἰουστίνου τοῦ Α΄ (518-527). Μετεῤῥύθμισε τὸν ἑαυτοῦ οἶκον εἰς γηροκομεῖον, οἰκοδομήσας προσέτι καὶ ναὸν διὰ τὰς ἀνάγκας αὐτοῦ. Πλείω τούτων ὅρα εἰς τοὺς Ξενῶνας.
Ἱδρύθη ἐπὶ αὐτοκράτορος Μαυρικίου (582-602) ὑπό τινος πατρικίου Καριανοῦ. Ἔκειτο εἰς τὴν περιοχὴν τῶν Βλαχερνῶν, εἰς συνοικίαν «τὰ Καριανοῦ».
Γνωστὸν εἶναι μόνον ὅτι ὁ Πατριάρχης Πέτρος (654-666) διηύθυνεν αὐτό. Εὑρίσκετο πλησίον τῆς ἐκκλησίας τοῦ ἁγίου Κλήμεντος «πέραν ἐν τοῖς Εὐδοξί., ἐπέκεινα τῆς Ἀνάπλ.» εἰς τὸν Βόσπορον, ἔνθα νῦν τὸ Rumeli Hisarı.
Ἔργον τοῦ αὐτοκράτορος Λέοντος ΣΤ΄ τοῦ ἐπονομαζομένου Σοφοῦ (886-912). Μετέβαλε ἓν δημόσιον κτίριον ὀνομαζόμενον «Κύφη» εἰς γηροκομεῖον (Κύφη = ἀρωματική τις οὐσία, ἐνταῦθα ὅμως σημαίνει θολωτὸς δρόμος, στοὰ ἐστεγασμένη). Τοῦτο ἐπεσκέπτετο ὁ αὐτοκράτωρ ἑκάστην Μεγάλην Παρασκευήν, ἐπιστρέφων ἐκ τοῦ εἰς Βλαχέρνας προσκυνήματος αὐτοῦ. Ἄρα εὑρίσκετο πλησίον τῶν Βλαχερνῶν.
Ὁ κτίτωρ τῆς μονῆς τοῦ ἁγίου Γεωργίου τῶν Μαγγάνων Κωνσταντῖνος ὁ μονομάχος (1042-1055), ἵδρυσε πλησίον αὐτῆς καὶ ἓν ἄσυλον πτωχῶν καὶ γερόντων. Ἔκειτο πλησίον τῆς μονῆς, ὑπὸ τὴν ἀκρόπολιν, πρὸς Προποντίδα.
Γνωστὸν μόνον ἐκ τοῦ Συναξαριστοῦ, καθ᾿ ὃν τῇ 15ῃ Ἀπριλίου ἐτελεῖτο ἡ σύναξις τῶν ἁγίων Θεοδώρου τοῦ πρεσβυτέρου καὶ Παυσολυπίου «ἐν τῷ γηροκομείῳ του Μελοβίου.». Οὐδὲν ἕτερον.
Δικαστικὴ ἀπόφασις ἀναφέρει ὅτι τὸ ἄσυλον τοῦτο ἦν ἵδρυμα αὐτοκρατορικόν. Συμπεραίνομεν ὅτι ἱδρύθη ὑπὸ Ῥωμανοῦ τοῦ Λακαπηνοῦ (920-944). Εὑρίσκετο προφανῶς ἐγγὺς τῆς ὁμωνύμου μονῆς, ἧς τὸ καθολικὸν σωζόμενον εἰσέτι, εἶναι γνωστὸν ὡς Bodrum Cami.
Ἦτο ἀρχικῶς οἰκία τοῦ ἐπὶ Ἰουστίνου τοῦ Β΄ (565-578) πραιποζίτου Ναρσοῦ. Οὗτος ἐδημιούργησεν ἰδίαις δαπάναις ξενῶνα, γηροκομεῖον καὶ ναόν. Ἡ συνοικία «τὰ Ναρσοῦ» ἔκειτο μεταξὺ τῆς Πύλης τοῦ Δρουγγαρίου (Odun Kapi) καὶ τῆς Πύλης τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου ἐν τῷ Κέρατι (Zindan Kapi), πρὸς τὰ ἀνωτερικὰ ὅμως καὶ πλησίον τοῦ Suleymaniye Cami.
Ἦτο παράρτημα τοῦ μεγάλου ὀρφανοτροφείου τοῦ Ἁγίου Παύλου, τοῦ εὑρισκομένου κατὰ Ἄνναν τὴν Κομνηνήν «ἐν τοῖς πρὸς τὴν ἀκρόπολιν μέρεσι» ἄνωθεν τοῦ σημερινοῦ Yali Kösk καὶ ἐντὸς τοῦ Gül Hane. Λεπτομερέστερον ὅρα εἰς Ὀρφανοτροφεῖον Ἁγίου Παύλου.
Γνωστὸν μόνον ἐξ ἀποφάσεως δικαστικῆς ὁμιλούσης περὶ ἱδρύματος αὐτοκρατορικοῦ. Ἵδρυτο ἐπὶ τοῦ Κερατίου εἰς τὴν ὁμώνυμον συνοικίαν τὴν ὁμοροῦσαν τῷ Φαναρίῳ.
Κατ᾿ ἀρχὰς ἦν οἰκία τοῦ ἐπὶ Ἰουστινιανοῦ (527-565) πατρικίου Πέτρου. Διεῤῥυθμίσθη ὑπ᾿ αὐτοῦ εἰς γηροκομεῖον μετὰ ναοῦ. Ἄγνωστος ἡμῖν ἡ τοποθεσία ὅπου ἔκειτο.
Ὁ ἐπ᾿ ἐλάχιστον βασιλεύσας Ἀρτάβασδος (742) ᾠκοδόμησε εἰς τὸν τόπον ἔνθα εὑρίσκοντο παλαιότερον οἱ σταῦλοι τῶν Πρασίνων γηροκομεῖον. Ἔκειτο εἰς παραθαλασσίαν περιοχὴν τοῦ Ζεύγματος (Πύλη Δρουγγαρίου, Odun Kapı).
Κτίτωρ ὑπῆρξε Ῥωμανὸς ὁ Ἀργυρός (1028-1034). Ἔκειτο ἐν τοῖς ἐμβόλοις τοῦ Δομνίνου πλησίον που τῆς Κλειστῆς Ἀγορᾶς (Kapali Çarsi).
Ἔργον τοῦ Στεφάνου, παρακοιμωμένου τοῦ αὐτοκράτορος Μαυρικίου (582-602). Ἀγνοοῦμεν παντάπασι ποῦ τὸ Σάγμα τοῦτο ἔκειτο.
Ἱδρύθη ὑπὸ τοῦ πατρικίου Σεβήρου, ὃς ἦν θετὸς ἀδελφὸς τοῦ αὐτοκράτορος Κώνσταντος (642-668), καὶ ἐντὸς τῆς οἰκίας αὐτοῦ. Εὑρίσκετο πλησίον τοῦ Φόρου τοῦ Ταύρου, πλησίον τοῦ τεμένους Beyazit.
Ὁ Πατριάρχης Θωμᾶς (667-669) πρὸ τῆς ἀναῤῥήσεως αὐτοῦ εἰς τὸν Οἰκουμενικὸν θρόνον ἦτο διευθυντὴς αὐτοῦ. Εὑρίσκετο ὅπου σήμερον τὸ Bebek, εἰς τὸν Βόσπορον.
Κατ᾿ ἀρχὰς ἦτο οἰκία τοῦ ἐπὶ Ἀρκαδίου (395-408) πατρικίου Φλωρεντίου, μεταβληθεῖσα εἰς γηροκομεῖον πρὸ τοῦ θανάτου αὐτοῦ. Ἔκειτο ἐντὸς τῶν παλαιῶν κήπων τοῦ Σεραγίου.
Ὑποθέτουσί τινες ὅτι ἦτο ἵδρυμα τῆς ἁγίας Ἑλένης (247-328) τῆς μητρὸς τοῦ Μ. Κωνσταντίνου. Εὑρίσκετο εἰς τὰ Ὑψωμαθεῖα (Samatya) καὶ παρὰ τὴν θάλασσαν.
Κωνσταντῖνος ὁ Πορφυρογέννητος (913-959) μετέβαλεν εἰς ἄσυλον γερόντων τοὺς μεγαλοπρεπεῖς σταύλους, οὓς ὁ Πατριάρχης Θεοφύλακτος (931-956) εἶχεν ἐγκαταστήσει ὄπισθεν τοῦ ναοῦ τῆς τοῦ Θεοῦ Σοφίας καὶ ἐγγύς που αὐτῆς.